De geluiden van kletterend water, spelende kinderen en het schoonvegen van de straat kondigen aan dat de ochtend zijn intrede heeft gedaan. Na het ontbijt eerst op zoek naar een barbier voor Carl, die wilde zich laten scheren. Na een speurtocht naar enkele barbiers en zelfs een beautysalon is de tocht gestaakt. De ene scheerde met een koud water en een heel groot mes en de ander was gewoon niet te vinden, ondanks alle aanwijzingen die steeds gegeven worden. Meestal is dat in de richting van waar je moet zijn en dan nog een paar kreten over de straten en dan met een klap op de schouder mag je het verder zelf uitzoeken. Dat zal niet altijd leiden tot het gewenste resultaat. Na omzwervingen door allerlei straten kwamen wij bij een baptistenkerk uit, waar het geluid van zingende kinderen het straatbeeld vulde. Nieuwsgierig gingen wij kijken en werden onmiddellijk hartelijk ontvangen. Kinderen enthousiast en een klein deel van het programma hebben wij gevolgd. Dat betekende liedjes meezingen met de daarbij behorende bewegingen. Carl heeft nog wel een consult gegeven over het leven aan twee kinderen. Hartelijk uitgezwaaid en weer verder door de straten zwerven en regelmatig vielen wij van de ene verbazing in de andere. De prachtigste gebouwen in vervallen staat en dan weer oerlelijke nieuwe moderne gebouwen. De nieuwe gebouwen doen sterk denken aan de architectuur van het oostblok van de jaren 70 – 90. Mooi door hun lelijkheid. Ik vond de sfeer in Yangon een mengeling tussen Havana en Oost Berlijn. Ook het gebouw van een Myamar times was mooi en daar zijn wij naar binnen gegaan. Gevraagd of wij de ruimte konden zien waar de krant gedrukt werd. De dames die ons ontvingen vroegen ons te gaan zitten en onze namen door te geven en waar wij vandaan kwamen. Toen dit geregeld was, kwamen er twee heren die uitstekend Engels spraken en die ons een rondleiding gaven. Prachtige machines gezien die de krant drukken en ook een aantal mooie offset machines. Veel informatie gekregen over het drukken en uitgeven van deze wekelijkse krant. Zij vertelden dat als de krant drukproef klaar was, deze kopij eerst naar een regeringscommissie moest om te worden goedgekeurd. Zij verwachten en volgens mij hoopten zij dat het in de toekomst vrijer zou worden. Dan ervaar je plotseling weer de inperking in dit land. Aangezien ik met een paap op stap ben is de drang om katholieke kerken te bezoeken sterk aanwezig. Zo geschiede, in een prachtige kerk voelde Carl zich onmiddellijk thuis en herkende geuren en sfeer vanuit zijn eigen kerkse verleden. Na het bezoek aan de baptisten en katholieken kon een bezoek aan een moskee niet uitblijven. Dat hebben wij geweten, zodra wij de moskee benaderden kwam er al iemand op ons af om te vragen wat wij moesten. Toen wij kenbaar maakten dat wij de moskee wilden bekijken en of dat mocht, kwam er iemand die zei dat het wel mocht. Helaas was de houding nogal agressief en werden wij constant omringd door mannen die elke stap van ons volgden. Op de felle vraagstelling of wij moslim waren, konden wij vermoeden dat dit wel zeer gewenst was. Helaas voor hen is dat niet zo en daar werd de sfeer niet vriendelijker op.Wij wisten niet hoe snel wij weer weg moesten komen, ondanks het feit dat het interieur van deze moskee wonderschoon was. Een beetje bedremmeld zwierven de godenzonen verder door de straten van Yangon. Uiteindelijk in een mooie Boedistische tempel weer schone energie opgedaan en de straat taferelen en vooral de mensen die wij in het vervolg van onze tocht tegenkwamen stemde ons gemoed weer blij en konden wij weer ontspannen. De ontmoetingen zijn teveel om op te noemen, maar regelmatig raakten wij in gesprek of maakten wij met handen en voeten contact met de mensen uit Yangon. Aangezien de straten van Yangon één grote markt is met eetstalletjes, kraampjes of een plekje op de stoep met allerlei waren. Soms lijkt het wel één grote zonnige Koninginnedag met dezelfde sfeer en vooral drukte. Als laatste actie geld wisselen op zwarte markt om in komende periode eten en drinken te kunnen kopen. In dorpen en kleine plaatsen in het onmogelijk om dollars te wisselen. Carl gaat nog even kijken of zijn wasje klaar is en dan gaan wij naar internetclub om daar dit verhaal en wat foto’s op reismee te zetten. So far so good en tot over een week, dan ben ik waarschijnlijk weer in staat om berichten voor reismee te versturen. Als laatste wil ik nog zeggen dat wij van de aardbeving hooguit een paar rillingen hebben gevoeld en dat er in Yangon verder weinig van te merken is geweest. Geen zorgen, met ons gaat het goed. Inmiddels 1 uur bezig geweest met het plaatsen van dit verhaal. Foto's komen later als er minder vertraging is.