I help you, you help me, You happy, I happy zijn de gevleugelde uitspraken van onze driver. Deze ex sergeant uit het leger, heeft na veel trainingen klanttevredenheid, zijn lesje geleerd en staat ons met raad en daad terzijde. Kort van stof, eigenlijk gewoon dienstopdrachten, vertelt hij wat wij doen en waar naar toe. Dat is vaak de enige informatie die wij krijgen. Verder is hij heel zorgzaam, vanmorgen trakteerde hij ons weer op een zakje vers gefrituurde somosa. Wat het belangrijkste is, hij is een prima chauffeur. Dat bleek weer eens in de bergetappe van Kalaw naar Inle meer. De weg bestaat uit merendeel potholes ( gaten) en daar tussen is hier en daar enig asfalt zichtbaar. Er wordt geprobeerd met een teeremmer de weg te verbeteren, maar helaas is dat teren met de kraan open. Deze weg is de enige verbinding naar Mandalay en wordt door alle trucks bereden, smalle weg met grote trucks en steile klim en afdaling vraagt het uiterste van onze driver. Hij doet het met grote zorgvuldigheid en behendigheid. De rit gaat door prachtig berglandschap met steeds wisselende vergezichten en ook de lucht laat zich van zijn grillige kant zien. Dan weer blauwe lucht, dan weer schapenwolkjes, stapelwolken en ineens grote grijze regenwolken, waar geen regen uitvalt. Onderweg passeren wij dorpjes waar de tijd al lange tijd stilstaat. Wat het meest opvalt zijn kinderen die altijd buiten spelen. De eenvoud van de spelletjes, de onbevangenheid en de onbezorgdheid van de kinderen is nog in alle schoonheid zichtbaar. De enige manier om contact te maken is vaak op non verbale wijze, althans ik spreek het in het Engels uit en doe daar vervolgen een pantomime bij. Een ei wordt aangegeven met duim en wijsvinger, vervolgens hurk ik en doe het geluid van een kip na. Daarna volgt de beweging van een pan waar het ei ingaat, dan met een sissend geluid wordt duidelijk gemaakt dat het ei gebakken moet worden. Tenslotte een omslaande beweging om duidelijk te maken dat het ei aan beide kanten gebakken moet worden. Resultaat, een gebakken ei!!! Dan met de handen een berg maken, wijzen op de rijst en groenten, “chop chop”roepen, roerbeweging maken en dan het eitje boven op de berg. De mensen genieten van de show en er wordt altijd veel gelachen. Bij de meisjes uit zich dat in een besmuikt gegiechel. Zo is onze “chop chop”act voor rijst met groente een doorslaand succes. Na onze questhouse in Kalaw “Dreamvilla”, zijn wij nu in Inle lake en zitten wij nu in een prachtige bungalow op een heel rustige plek en dat alles voor 8.00 euro pp, ontbijt inbegrepen en dat bestaat uit toast met omeletje en jus d’orange, bananen, papaja, meloen, geschilde sinaasappel en koffie. Genieten dus! Vandaag een geweldig mooie tocht over het meer gemaakt. Om 08.00 uur vaarden wij uit, de ochtendmist verhulde wat zich op het water en aan de walkant bevond. Langzaam loste de mist in zichzelf op en de zon liet de ochtenddauw snel verdampen. Wij hadden een boot voor ons tweeën, zaten achter elkaar en waren lange tijd stil en de verstilling was geheel in overeenstemming met de sfeer op het water. Achter ons zat het hulpje van de schipper lange tijd zijn mantra’s op te zeggen, wat wonderbaarlijk overeenkwam met het constante geronk van de motor die de boot aandreef. Leef het leven, geniet!! Vandaag kwam het als een verstillende meditatie. Gisteren zei Carl nog tegen mij: Leuk dat motto van jou, leef het leven, geniet, maar ik moet er wel hard voor werken. Nou vandaag hoefde hij alleen maar te zitten en met volle teugen genieten. Dat heeft hij ook gedaan, genieten van de prachtige natuur en de steeds wisselende ansichtkaarten die aan ons voorbij gleden. Bij het bezoek aan de “giraf”dames waren wij zeer onder de indruk. De ringen om hun nek wegen zes en een halve kilo en ook om ieder been zit nog eens hetzelfde gewicht. Het is voor de schoonheid, maar ik krijg er pijn in mijn buik van als ik zie welke last zij moeten dragen. Hoewel soms is een last die niets weegt, ook moeilijk te dragen. Onwillekeurig moet ik aan mijn neef Rob denken, die een zeer moeilijke tijd doormaakt. Een bezoek aan een zeer oude houten boeddhistische tempel was een ander hoogtepunt. Op twee monniken na waren en geen andere bezoekers. De prachtige Boeddha beelden voor iedere dag één stonden mooi opgesteld en er waren ook andere bijzondere Boeddha beelden, geheel in oorspronkelijke staat en zonder als die flauwekul en neonlichten die tegenwoordig bij de Boeddha worden geplaatst. Wij hebben een aantal ronden gemaakt om het centrum met al zijn Boeddha’s en namen als een mantra het leven door. Uiteraard nog een markt bezocht en hebben verder genoten van een zonovergoten terugtocht met de boot. Nog een bezoek gebracht aan een tempel, de monniken hadden vrij van meditatie, het was zondag!! So far so good, blijf meereizen en geniet !! Tenslotte nog een opborrelde vraag voor Hans, die vanuit zijn jeugdig verleden en niet als econoom, het antwoord zeker kan geven. Dag en nacht heeft de tekst ons beziggehouden en ontlokte Carl zelf de opmerking : Ik pak even een moment van stilte !!! Alleen voor deze opmerking is de tekst goud waard. Goed Hans, de volgende vraag, die zijn oorsprong heeft gevonden in het woord liefde.“ Moet je liefde verdienen “ ???Vol spanning wachten wij het antwoord af, Carl staat nog onwennig te wachten sinds zijn gemetselde muur enige scheuren begint te vertonen.